भूपाळी श्रीकृष्णाची
ऊठिं गोपालजी जाइं धेनुंकडे । पाहती सौगडे वाट तूझी ॥ ध्रु. ॥
लोपली हे निशी मंद झाला शशी । मुनीजन मानसीं ध्याति तुजला ॥ १ ॥
भानु-उदयाचळीं तेज पुंजाळलें । विकसती कमळें उदकावरी ॥ २ ॥
धेनुवत्सें तुला बाहती माधवा । ऊठिं गा यादवा उशिर झाला ॥ ३ ॥
ऊठिं पुरुशोत्तमा वाट पाहे रमा । दाविं मुखचंद्रमा सकळिकांसी ॥ ४ ॥
कनकपात्रांतरी दीपरत्नें बरी । ओंवाळिती सुंदर तूजलागीं ॥ ५ ॥
जन्मजन्मांतरीं दास होऊं हरी । बोलती वैखरी भक्त तुझे ॥ ६ ॥
कृष्णकेशव करीं चरणांबुज धरी । ऊठिं गा श्रीहरी मायबापा ॥ ७
जाग रे जाग बापा । विश्र्वपालका कृष्णा ।
दीन आम्ही उभे द्वारी । आमुची बोळवीं तृष्णा ॥ ध्रु. ॥
त्रासलो प्रपंची या । बहु कष्टलों भारी ।
म्हणवूनि शरण आलों । विभो तुझिया द्वारीं ॥ जाग. ॥ १ ॥
सांग बा न्यून काय । हरि तुझिया भांडारीं ।
याचक भीक मागे । प्रेम दीई झडकरी ॥ जाग. ॥ २ ॥
गुरुकृपे उदयो झाला । हरि उदया आला ।
सुख ते काय सांगूं । जिवलग भेटला ॥ जाग. ॥ ३ ॥
श्रीगुरुनाथराया । कृपासिंधु गोविंदा ।
देवनाथ प्रार्थिताहे । प्रभुपदारविंदा ॥ जाग. ॥ ४ ॥
